Cando saias de viaxe cara a
Ítaca,
desexa que o camiño sexa
longo,
cheo de aventuras, cheo de
coñecementos.
Aos lestrigóns e aos
cíclopes,
Ao airado Poseidón non
temas,
no teu camiño tales cousas
nunca atoparás
se o teu pensamento
permanece elevado, se unha selecta
emoción o teu espírito e o
teu corpo aloumiña.
Aos lestrigóns e aos
cíclopes,
ao salvaxe Poseidón non
atoparás
se non os cargas ti dentro
da túa alma,
se a túa alma non os ergue
ante ti.
Desexa que o camiño sexa
longo.
Que sexan moitas as mañás
de verán
en que –con que
satisfacción, con que ledicia!–
entres en portos por vez
primeira vistos,
Detente en emporios dos
fenicios
e adquire boas mercadorías,
nácaras e corais, ámbares e
ébanos
e perfumes sensuais de toda
especie,
tantos como poidas,
infinidade de perfumes sensuais;
a moitas cidades de Exipto
vai,
a aprender e aprende dos
que moito teñen estudado.
Sempre na túa mente terás a
Ítaca.
Chegares alí é o teu
destino.
Mais non apresures a viaxe
en absoluto.
Mellor será que dure moitos
anos
e que, vello xa, atraques
na illa,
rico con canto gañaches no
camiño,
sen agardar que Ítaca che
dea outras riquezas.
Ítaca deuche a fermosa
viaxe.
Sen ela, non terías saído
ao camiño;
no ten máis nada para che
dar.
E se a atopas pobre, non é
que Ítaca te enganase.
Así, sabio como te
volviches, con tanta experiencia,
xa entenderás as Ítacas que
significan.
|
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.